De cobot is je beste vriend?

Discussies over de voor- en nadelen van robots zijn al bijna net zo oud als de weg naar Rome. Robots zouden ons werk ‘afpakken’ en het zou een ongezellige boel worden in bedrijven. De praktijk heeft uiteraard anders uitgewezen. Met de cobot in opkomst, lijkt de discussie opnieuw op te laaien. Omdat een cobot per definitie wil samenwerken, is het gevoel nóg sterker dat een cobot létterlijk de plaats inneemt van een mens. Van een collega dus die hiermee boventallig wordt en moet vertrekken. Het tegendeel is op dit moment waar: door een tekort aan geschoold personeel zitten bedrijven te springen om medewerkers en hoe fijn is het dan als een van de leemtes is op te vullen door een geavanceerd stukje techniek?

Inderdaad. Een stukje techniek. Het is geen robot zoals kinderen hem tekenen, met twee armen, twee ogen en twee waggelpootjes. Toegegeven, cobots kunnen vaker de vorm van een armachtige constructie aannemen, maar daarmee wordt het geen oplossing met menselijke trekken. Cobots kennen geen emotie, geen pijn, geen maandagochtendhumeur en geen humor. Ze kunnen dus ook nooit je vriend worden en daarmee ook je vijand niet zijn.

Wat cobots onder meer onderscheidt van de bekende industriële robots, is dat de snelheden van de bewegingen zodanig laag zijn dat bij impact met een mens geen letsel kan ontstaan. Daarbij zitten ze vol sensoren die snel genoeg in de gaten hebben wanneer de cobot in contact komt met een persoon of een voorwerp. Noem het de ogen of de tastzin van een robot, ik noem het gewoon sensoren die een signaal genereren en hiermee de besturing laten weten dat het tijd wordt om de beweging te staken. Dit kun je vergelijken met de empathische gevoelens van een cobot, maar het is niet meer dan een stukje intelligente software die het allemaal regelt.

Toch kunnen cobots bij mij ook een gevoel van bewondering opwekken. Niet zozeer richting de cobot zelf, maar wel richting alle ingenieurs en andere knappe koppen die in de afgelopen jaren in staat zijn gebleken om dergelijke oplossingen te ontwikkelen. Van minutieuze maar hoognauwkeurige sensoren tot praktische grijpers en bijbehorende aansturing. De ontwikkelingen zijn inmiddels zelfs zover dat een cobot door bijna iedereen flexibel is in te stellen. Zonder kennis van programmeren maar eenvoudig via teach-in of op andere een andere simpele manier laat je cobots precies datgene doen wat je wilt. 

Bovendien krijg ik een goed gevoel wanneer ik zie dat mensen door cobots worden ontlast van saaie, gevaarlijke of complexe taken in soms oncomfortabele omstandigheden. Wanneer cobots bijvoorbeeld de verpakkingswerkzaamheden in koude, hygiënische ruimtes overnemen. Maar ook zie ik bedrijven die door de inzet van een cobot flexibeler kunnen inspelen op wisselende klantvragen. Een prachtig stukje techniek voor een goed gevoel.

Jan Willem Addink – Commercieel directeur van Olmia Robotics