Agoria Archieven

We zitten nu echt in blessuretijd, de hoge energieprijzen brengen ons en vele andere techbedrijven echt in grote problemen. De energieprijs heeft een veel te hoge impact op onze competitiviteit en dus moeten we vermijden dat bedrijven hun productie gaan verminderen. Zonder een politieke beslissing staat de industrie met de rug tegen de muur. Technologiefederatie Agoria wordt gesteund in dit standpunt door technologiebedrijven zoals Umicore, Aurubis, Nyrstar, Aluminium Duffel, Sonaca, Thales, Daxi, JTEKT, Safran Aero Boosters en Halo Steelrings.

De activiteit en de competitiviteit van onze ondernemingen staan in België zwaar onder druk door een gecombineerd effect van stijgende energiekosten en toenemende loonkosten. Onze studiedienst berekende dat de bedrijven in de technologische sector in 2023 een bijkomende last van 10 miljard euro zullen moeten dragen in vergelijking met 2020.

De essentie van het probleem is voor Agoria de enorme stijging van de prijs op de aardgasmarkt en het spill-over effect hiervan, via het prijszettingsmechanisme, op de prijs van elektriciteit. Maatregelen met het doel om die aardgasprijs te drukken, zijn voor Agoria dan een logische eerste piste. Noorwegen, dat bijna exclusief zijn gas via pijpleidingen commercialiseert naar een beperkt aantal EU-
landen, springt daarbij het meest in het oog.

Om het spill-over effect van de gasmarkt naar de elektriciteitsmarkt te beperken, hebben Spanje en Portugal reeds goedkeuring gekregen van de Europese Commissie om in te grijpen op de productiekost van de gascentrales. Agoria stelt voor om een dergelijk systeem, tijdelijk, in te voeren op grotere geografische schaal. Bij voorkeur op Europese schaal, indien dat niet haalbaar lijkt op zijn minst met de landen waar wij mee geïnterconnecteerd zijn.

De prijs voor de uitstoot van 1 ton CO₂ is in het Europese Emissiehandelssysteem (ETS) de afgelopen tijd sterk gestegen, tot meer dan 100 euro per ton CO₂. Anderhalf jaar geleden was dat slechts 30 euro per ton CO₂. De kost van deze CO₂-emissierechten wordt doorgerekend in de berekeningswijze van de elektriciteitsprijs en komt dus zo ook indirect bij de verbruiker terecht. “Men zou de elektriciteitssector, die een belangrijke actor is in het Europese Emissiehandelssysteem, tijdelijk op Europees niveau kunnen vrijstellen van de aankoop van de emissierechten of via het marktstabiliteitsmechanisme (MSR) meer rechten in het Europese Emissiehandelssysteem duwen.

Verder is voor Agoria een maximale compensatie van de indirecte emissiekosten een aan te houden maatregel. Agoria vraagt ook om tijdelijk het Europees staatssteunkader te gebruiken. Op 23 maart 2022 nam de Europese Commissie reeds een staatssteunkader aan, dit werd in juli 2022 nog verder aangepast. Dit kader laat toe, binnen bepaalde modaliteiten, om getroffen ondernemingen te compenseren. Verschillende EU-lidstaten hebben dit al nationaal ingevuld. Agoria roept België op om dit staatssteunkader ook gericht in te vullen. Dit zijn onconventionele maatregelen maar à la guerre comme à la guerre. Geen enkele van de voorgestelde maatregelen zal vrij van kritiek zijn of eenvoudig te implementeren zijn, maar niks ondernemen in België is geen optie meer. Het is nu ook in ons land tijd om actie te ondernemen die de competitiviteit van onze ondernemingen vrijwaart.

Met het oog op de lange termijn is het voor Agoria ook nuttig dat er verder wordt ingezet op energie-efficiëntie, waarbij digitalisering een grote rol kan spelen, en dat zonder taboe wordt gekeken naar alle opties in de Belgische energiemix, een vergunningenbeleid dat de transitie faciliteert en de inzet van energiedelen.

Bart Steukers
Voorzitter Agoria

In spiritualiteit, in een hechte vriendenkring, in belezenheid, in intense avonturen, in ware liefde en vandaag misschien ook steeds vaker in het leven in meerdere werelden. Waar u ook rijkdom in vindt, technologie kan helpen om het binnen handbereik te brengen. Maar hoe sluiten we de risico’s uit en brengen we de toegevoegde waarde naar boven?

Meer dan een kwart eeuw geleden kwam ik in contact met een bijzondere nieuwe wereld. In 1993 verscheen namelijk een computerspel met de naam Doom op de markt. Het was een First Person Shooter die werkte op pc’s die je vandaag enkel nog in musea aantreft. En toch … hoe pover de kwaliteit van de beelden ook was, wanneer ik speelde, vergat ik de tijd, raakte ik helemaal los van het echte bestaan en werd ik volledig opgeslorpt door de virtuele wereld van de bunker waarin het verhaal zich afspeelde.

Vandaag, decennia later, zijn we allemaal vertrouwd met beelden van mensen die lichamelijk aanwezig zijn in onze wereld terwijl ze geestelijk ergens anders zijn. Verslaving aan het scherm is een gekend, zij het niet altijd erkend probleem. Het lijkt wel sociaal aanvaardbaar geworden te zijn om met iemand op restaurant te gaan en dan de smartphone als gesprekspartner te verkiezen boven het restaurantgezelschap. Weinigen zien er graten in dat mensen als smartphonezombies door de stad waren. En zelfs al weten we dat smartphonegebruik tijdens het autorijden of het fietsen levens in gevaar brengt, velen vinden niet de mentale kracht om het toestelletje opzij te leggen.

Dat brengt ons bij een belangrijke uitdaging. Technologie die onze levenskwaliteit sterk kan verbeteren, houdt ook risico’s in. Kernfysica legde de basis voor medische behandelingen die mensenlevens redden – en ook voor misbruik in de vorm van kernwapens. Hoe zorgen we ervoor dat we de toegevoegde waarde van technologie benutten en tegelijkertijd de kans op misbruik klein houden? Alles begint met degelijke informatie over de risico’s van (verkeerd) gebruik van technologie. Te veel of te weinig van iets leidt vrijwel altijd tot problemen. Daarom zijn er bijvoorbeeld allerlei – vaak wettelijke – normen die onze gezondheid beschermen. Meestal gaat het dan om lichamelijke gezondheid.

Vandaag zien we echter steeds vaker dat we wat meer aandacht zouden mogen hebben voor onze geestelijke gezondheid. We maken ons druk over de lichamelijke gevolgen van elektromagnetische straling – ondanks al het wetenschappelijk bewijs dat er bij normaal gebruik geen gevaar is. Over de risico’s die geestelijke verslaving aan de smartphone met zich meebrengt, lijken weinigen zich zorgen te maken. Ik zag alvast geen betogingen in Brussel rond dat thema.

Tot spijt van wie het benijdt, technologische vooruitgang kun je niet stoppen. Wat we wel kunnen doen, is verstandig leren omgaan met nieuwe technologie. Dat heeft te maken met hoe we ze gebruiken, en ook met wanneer, hoe lang en in welke omstandigheden. Voor wie het wil, kunnen we daar moeilijkere woorden op plakken als ethiek, sociologie en nog een hele reeks andere termen die op ‘gie’ en ‘iek’ eindigen, maar eigenlijk is de opdracht die we onszelf moeten geven heel eenvoudig te verwoorden.

Laten we onze kinderen en onszelf leren omgaan met technologie zodat we een rijker leven kunnen leiden. Rijker in al zijn betekenissen. Rijker als in voller, dieper en gelukkiger.

Tagarchief: Agoria

Zonder politieke beslissing staat de industrie met de rug tegen de muur

Rijk leven, met of zonder technologie